(‘The ins
and outs and inside out.’)
De Marsch-Impromptu in de jaren 2014 en 2015.
De duisternis sloot zich langzaam rond de Marsch. Het werd
windstil, bijna niets bewoog meer. Internetstraten en webpleinen lagen er
steeds verlatener bij. Een voor een doofden de lichtjes in de huizen. De eens
zo actieve en rumoerige onderzoekende wereld sluimerde in. Als een verdorrend
blad bleef het muziekblad liggen op de nachtelijke hoek van de straat, onverklaard
en vaak vervloekt. De tand des tijds dreigde een eigenaardige episode met een
onverbiddelijke traagheid te vermalen totdat enkel de legende resteerde en ook
die te langen leste in de vergetelheid terecht zou komen.
Maar
wacht… enkele spaarzame kaarsjes
verspreid over het continent bleven onopvallend flakkeren, als nachtvlinders.
Een handjevol speurders stoorde zich niet aan de fiasco’s, eigengereidheden en
eenzijdige fixaties van anderen, de ogenschijnlijke ondoordringbaarheid van de
materie, haar leugenachtige scheppingsverhaal en de kwijnende aandacht. Botweg
weigerden ze het bijltje er bij neer te gooien. Omwille van een vreemde gloed
die de brief omsluit en een intrigerende vroege vinding. Zij vonden elkaar,
sloten een pact, een Paganini-pact, genoemd naar hondsmoeilijke vioolstukken
aan wier publieke vertolking alleen de meest toegewijde virtuoos zich waagt.
Anderen ontvingen evengoed een invitatie, ijl als een ademtocht, om deelgenoot
te worden van het stille onderzoeksproject. Zij verstonden de subtiele wenk
niet of zegden niet terug. Ze traden niet toe tot het zich ontspinnende
collectief en konden geen kennis nemen van de aandacht trekkende, groter
wordende bressen die adagio en con fuoco met de draad van Ariadne op de
strijkstok geslagen werden in het hocus-pocus bastion. Doorheen de dichte mist
doemden de eerste prille contouren op van een labyrint en het begin van een
mogelijk parcours. Zo afwijkend van alles waarop anderen hardnekkig hun tanden
kapot beten. Boven het dorp aan de voet van de Alpenreuzen kondigde het
kriekende licht een volgende morgen aan. Bevreemding en verstomming zijn nog de
meest geëigende schildertoetsen voor wat zich van lieverlee kenbaar maakte; een
verraderlijke queeste en … nog iets, dát. De brief ontpopte zich. De echtheid
van de Marsch begon zich te betuigen, haar voorgewende bakermat - als
verkooptruc - juist niet. Is dit een zaak van ‘de aangever als tussenpersoon
werd bedot’ of - erger - ‘de aangever is een partner in crime’? Gaandeweg bleek
waarom de ontleding zovelen voor onoverkomelijke problemen gesteld had; een
ernstige onderschatting van haar moeilijkheidsgraad en een onnozel geloof in
haar beweerde komaf en signatuur als een platte schatkaart strijden hierbij om
de overhand.
Toen de
eerste uitkomsten kruimelend gevoerd werden aan het publiek reageerden sommigen
met het norse temperament van een krassende kraai. Krakend ongeloof en
wantrouwen tot op het bot woedde bij hen die midden in de rivier tevergeefs
naar water zochten maar toch steilorig meenden de Marsch van binnen en van
buiten en van haver tot gort doorvorst te hebben. Zíj waren immers op niets
gestuit wat de drieste uitspraken - oh eigenwaan - ook maar halvelings zou
kunnen staven. Was dit diefstal, een hen onwelgevallige grap of verlakkerij met
een zakelijke invalshoek? De oplossing moet toch immers makkelijk uit de hoge
hoed te toveren te zijn? Kijk, als je dit nou eens doet en dat, en zus en zo,
wat simpel! Vergissen is menselijk, jazeker. Een betere bril aanschaffen kan
iedereen, daarmee beter waarnemen is een verhaal van een andere orde. De
trieste gedachte is dan ook dat deze dolenden in hun balorigheid niet zullen
willen baden in het licht van de aanstaande onthullingen. Alle anderen, de
minder vooringenomenen, zullen de onthutsende andersheid van het relaas evenwel
op de volheid van haar waarde weten te schatten.
Voor u wil ik nu op mijn viool het andante van Caprice no. 1
in E groot van Niccolò Paganini spelen. Vergeeft u mij mijn foutjes? Het ligt
voorlopig nog ietwat buiten mijn liga.
Weemoed overvalt me. Mijn dierbaren, ik hield van jullie …
hoog boven iedere zegening, elk lied, lof en troost die op de wereld gezegd
wordt. Zegt nu: Amen.
Yours affectionately
Me
